แผนรักเทพบุตร : Dark Angel ///Mary Balogh
แปลโดย มัณฑุกา : พิมพ์ที่ แก้วกานต์ พิมพ์ปี 2554
เมื่อฤดูกาลจัดงานเลี้ยงของสังคมลอนดอนเริ่มต้นขึ้น เจนนิเฟอร์ วินวูดและซาแมนธา นิวแมน เดินทางสู่ลอนดอนเพื่อเปิดตัวโดยเฉพาะเจนนิเฟอร์ ซึ่งเฝ้ารอคอยวันนี้ถึงห้าปีที่จะได้พบว่าที่คู่หมั้นซึ่งพ่อจัดหาให้ ถึงแม้ว่าจะเป็นการจับคู่เพื่อความเหมาะสมแต่เธอก็แอบหลงรักไอโอเนล ไวส์เคานท์หนุ่มมาตั้งแต่แรกพบ เจนนิเฟอร์เต็มใจที่จะเป็นภรรยาของเขาและไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกบังคับแต่ อย่างใด เธอรักไลโอเนลหัวปักหัวปำ พร่ำเพ้อเฝ้ารอคอยวันที่จะได้แต่งงานกับเขา เหมือนสายน้อยไม่เจนโลก เจนนิเฟอร์อายุยี่สิบปี (ในยุคนั้นถ้ายังไม่แต่งงานก็เตรียมขึ้นคานได้เลย) พฤติกรรมของเธอจึงเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเรื่องนี้ที่เราอ่านไปอึดอัดไป รู้สึกว่านางเอกออกอาการฝันหวานจนน่ารำคาญ แต่การปรากฏตัวของพระเอกช่วยเราไว้ทัน เกเบรียล เอิร์ลแห่งธอร์นฮิลล์เคยตกเป็นข่าวอื้อฉาวร่ำลือไปทั่วสังคมลอนดอนเมื่อสอง ปีก่อนว่าเขาลักลอบเป็นชู้กับแม่เลี้ยงจนมีลูกด้วยกัน เกเบรียลจำต้องพาแม่เลี้ยงไปอยู่สวิตเซอร์แลนด์หลบเสียงซุบซิบนินทา แต่การเดินทางกลับลอนดอนเผชิญหน้ากับข่าวเสื่อมเสียที่ยังไม่จางหายในช่วง ฤดูออกงานผู้คนยังจดจำและต่อต้านเขาอยู่เงียบ ๆ อย่างไรก็ตามบรรดาศักดิ์และทรัพย์สมบัติของเขาที่ได้รับหลังพ่อหัวใจวายตาย มีอำนาจมากพอที่เกเบรียลได้รับบัตรเชิญไปร่วมงานบอลล์ต่าง ๆ ในฐานะหนุ่มโสดที่บรรดาแม่ ๆ ของสาวน้อยทั้งหลายต่างผวาด้วยความรังเกลียด
งานเลี้ยงเปิดตัวงานแรกของเจนนิเฟอร์และซาแมนธานี่เอง ที่ทำให้เกเบรียลวางแผนจะทำลายการแต่งงานของเธอเพื่อแก้แค้นไลโอเนลให้อับ อายหลังจากที่ว่าที่คู่หมั้นเจนนิเฟอร์ ทำให้เขาต้องกลายเป็นแพะรับบาป เกเบรียลพาตัวเองเข้าไปล่อลวง หว่านเสน่ห์เจนนิเฟอร์ทุกครั้งที่ฉวยโอกาสได้ตามงานเลี้ยงทุกงานที่พบกัน แต่เจนนิเฟอร์จดจ่ออยู่กับความหวังที่จะได้อยู่กับไลโอเนล จะทำอะไร จะพูดอะไร เธอก็เห็นว่าเขาดูดีไปหมด มันจึงเป็นอุปสรรคใหญ่ของเกเบรียลที่พยายามจะหันเหความสนใจของเธอและฉีก หน้ากากผู้ดีจอมปลอมของไลโอเนลให้เจนนิเฟอร์เห็นธาตุแท้
ท่ามกลางความน่าเบื่อของนางเอกเวทนาที่เธอถูกใช้เป็นเครื่องมือก็มีฉาก ให้ตื่นเต้น เราอดทึ่งกับความตะลบตะแลงของไลโอเนลที่ป้ายสีความผิดให้คนอื่นเพื่อที่จะทำ ให้ตัวเองได้รับความเห็นใจ สุภาพบุรุษใจคราบโจรทำกันแบบนี้นี่เอง พฤติกรรมนี้แหล่ะ เรียกความสนใจเราได้เพราะเราชอบพระเอกเลวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงมีชั่วแว่บ หนึ่งจริง ๆ ค่ะตอนอ่านฉากนี้ที่เราคาดหวังว่าไลโอเนลอาจจะได้เป็นพระเอกเล่มใดเล่มหนึ่ง แต่ก็มีเสียงตอบกลับมาเร็วทันใจว่าไลโอเนลเลวเกินที่จะเยียวยาซะแล้ว เสียดายจัง
ไม่ค่อยได้พูดถึงพระเอกเท่าไหร่สำหรับเราก็ยอมรับเขาได้ในระดับหนึ่งนะ เกเบรียลรู้แก่ใจอยู่แล้วว่าตัวเองไม่ได้เลวทรามอย่างที่ถูกกล่าวหาแต่เขาก็ ไม่รีบร้อนที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง วิธีการของเขาก็โอเคค่ะ รอให้เจนนิเฟอร์ได้ประจักษ์ด้วยตาตัวเองจะช่วยล้างมลทินให้เขาได้ดีกว่า โดยรวมแล้วเนื้อหาของเล่มนี้ค่อนข้างราบเรียบมาก ครึ่งหลังของเล่มตีตื้นขึ้นมาได้เมื่อไลโอเนลคายพิษให้ปั่นป่วนฮือฮากันทั้ง ลอนดอน ขอบอกอีกครั้งเสียดายไลโอเนลจัง
คะแนนความพอใจ 6
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น