คงไม่ต้องสาธยายให้มากความอีกแล้วสำหรับชุด indeath ว่าเราหลงใหลคลั่งไค้ลมากแค่ไหน
ซึ่งมีแต่จะหวานชื่นมากยิ่งขึ้น แบบที่โร้คบอกค่ะว่าเขาและอีฟมีแต่จะมากขึ้นเรื่อย ๆ
เล่มนี้เป็นเล่มที่สิบเก้า(รวมเรื่องสั้น) และหมายถึง การย่างเข้าสู่ปีที่สองของการใช้ชีวิตคู่ระหว่างอีฟกับโร้ค
เลียนแบบสังหาร (Imitation in Death) by J.D Robb
สำนักพิมพ์เพิร์ล จรรย์สมร รัตนชาตะ ผู้แปล
เริ่มต้นเรื่องด้วยเหยื่อรายแรกซึ่งเป็นคู่นอนมีทะเบียนถูกกฎหมาย ถูกฆ่าปาดคอและเฉือนอวัยวะพร้อมทั้งคนร้ายได้ทิ้งจดหมายบนซากศพที่เหลืออยู่ให้อีฟ เพื่อประกาศผลงาน ทั้งการเลือกเหยื่อ สถานที่ วิธีการหรือแม้กระทั่งการเขียนจดหมายถึงตำรวจ มันคือการเลียนแบบฆาตกรดังในอดีต แจ็ค เดอะ ริปเปอร์
กระดาษเขียนจดหมายถึงอีฟกลายเป็นเบาะแสที่ทำให้เธอสืบสาวไปถึงผู้ต้องสงสัยคนดัง มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่รู้จักหลายคนไม่ว่าจะเป็นนักการทูต นักเขียนแนวอาชญากร นักร้องนักแสดง ในเวลาเดียวกับที่มีเหยื่อเพิ่มขึ้นอีกรายซึ่งเป็นม่าย ตายในลักษณะเดียวกับ อัลเบิร์ต เดอซัลโว นักฆ่ารัดคอแห่งบอสตัน เคยก่อไว้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่อีฟต้องตามล่าฆาตกรที่เกลียดชังผู้หญิง คนร้ายที่นิยมฆาตกรต่อเนื่องที่โด่งดังในอดีตที่เคยสร้างความฮือฮา เขาเลียนแบบฆาตกรเหล่านั้น เฝ้าสังเกต เลือก ติดตามและวางแผนเพื่อฆ่า คนร้ายลงมือฆ่าไปแล้วสองศพอีฟแน่ใจว่าคนร้ายจะยึดรูปแบบนี้อีกและเธอแน่ใจว่าเป้าหมายสุดท้ายของคนร้ายก็อาจเป็นเธอนั่นเองเล่าเรื่องในส่วนของปมคดีไปแล้วต่อไปก็ขอเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างการสอบสวนของอีฟซึ่งเล่มนี้มีการใส่ใจในรายละเอียดที่อีฟถูกร้องเรียนว่าเข้าข้างนาดีนนักข่าวทีวีที่มักได้ข่าวเด็ด ๆ ไปเสมอ (เราก็สงสัยมานานแล้วค่ะว่าอีฟอาจถูกเพ่งเล็งสักวัน)มีฉากที่อีฟต้องแต่งตัวสวยเพื่อไปร่วมงานกับสามีอีกแล้วค่ะ เราชอบความต่างของเธอตรงนี้นะคะแม้แต่โร้คเองเขาก็นึกสงสัยว่าอีฟจะรู้ไมว่าเขาตื่นเต้นและชอบมากแค่ไหนที่ได้เห็นอีฟในอีกแบบหนึ่งหลังจากวิ่งไล่ตามล่าฆาตกรมาทั้งวัน คำตอบของอีฟสั้น ๆ ค่ะ เพราะความรักเป็นเหตุผลเดียวของเธอแล้วไหนจะคำถามที่พีบอดดี้ถามอีฟว่า น. 282
“คุณหายรู้สึกแบบนั้นเมื่อไหร่ นานแค่ไหนคุณถึงรู้สึกว่าการอยู่กับโร้ค การอยู่ร่วมบ้านและอะไรต่อมิอะไร เป็นเรื่องปกติ”
“รู้สึกแบบนั้นเมื่อไหร่แล้วจะบอก” ว้าว ได้ใจไหมคะ สาวห้าวของเรา
ไม่พูดถึงพ่อบ้านคนนี้ไม่ได้หรอกค่ะเพราะซัมเมอร์เซ็ตกลับมาแล้วหลังจากไปพักผ่อนเสียนาน ยังคงทักทายกันเช่นเดิมด้วยความคิดถึงเรื่องที่อีฟจอดรถและเสื้อคลุมของเธอ
มีประเด็นหนึ่งในเล่มก่อนหน้าที่คุณหมอหลุยส์กับชาลส์ คู่นอนมีทะเบียนหรือผู้ชายขายตัวนั่นล่ะค่ะ ตกลงเป็นคู่รักกัน เราก็รู้สึกแปลกไม่เชิงรังเกลียดนะคะ ไม่รู้คนอื่นอ่านแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างแต่ในเล่มนี้มีฉากที่อีฟพูดถึงเรื่องนี้กับโร้คค่ะ เธอก็สงสัยเหมือนเรา ว่าหลุยส์ปะทะกาย(ยืมพี่ติ๊กมา) กับชาลส์ได้ยังไง ทั้งที่ก็รู้ว่าเขาจะทำอย่างเดียวกันกับลูกค้าไม่รู้กี่คนที่นัดไว้ โร้คตอบว่า น.115
“เพราะมันไม่เหมือนกัน คนหนึ่งทำตามความรู้สึกส่วนตัว อีกคนหนึ่งทำเพราะอาชีพ มันเป็นงานของเขา”
อีฟบอกว่าเป็นเหตุผลที่ไร้สาระ เธอสมมติว่าถ้าเธอเป็นคู่นอนมืออาชีพ โร้คจะทำใจได้ไหมในขณะที่ปะทะกายกับผู้ชายอื่น คำตอบของโร้คไปหาอ่านเองนะคะ น.116 มิสามารถเขียนถึงได้ค่ะ
ยังมีฉากน่ารักชนิดอ่านไปยิ้มไปอีกเยอะค่ะ เราไปโม้ไว้ที่บอร์ดคุณเมย์ไว้หลายฉากเหมือนกัน ไม่ผิดหวังเหมือนเช่นทุกครั้งค่ะสำหรับชุดนี้
คะแนนความพอใจ 9/10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น