เรื่องนี้เป็นเล่มที่สอง ของชุดค่ะ ตั้งใจว่าจะอ่านสามเล่มรวดให้จบชุดไปเลย
แต่มารู้ทีหลังว่าพระเอกเรื่องนี้เป็นพี่เขยนางเอก ซึ่งเราไม่ค่อยชอบแนวผัวเมียใกล้ชิด
แบบนี้ค่ะเลยวางทิ้งไว้จนบัดนี้ ซึ่งหลังจากอ่านจบก็บอกตัวเองว่าคิดผิดมาก ๆ ที่ไ
ม่หยิบมาอ่านตั้งแต่ทีแรกฉากของเรื่องนี้เป็นรักระหว่างสงครามกลางเมืองอังกฤษสมัย
พระเจ้าชาร์ลที่ 1 ครองราชย์ ปี 1625-1648 ระหว่างฝ่ายของกษัตริย์กับฝ่ายรัฐสภาโดยมี
โอลิเวอร์ ครอมเวล เป็นผู้นำ ซึ่งใช้เวลาถึงแปดปี สุดท้ายฝ่ายรัฐสภามีชัยและกษัตริย์ทรงถูกประหารค่ะ
เจ้าสาว ตอน แรงรัก(The Accidental Bride) ///Jane Feather
สนพ. แก้วกานต์ : กัณหา แก้วไทย แปล
หลังจากภรรยาเสียชีวิตไปแปดเดือน ก็ดูเป็นเรื่องธรรมดาในสมัยนั้นที่พี่เขยต้องแต่งงานกับน้องภรรยาเพื่อรักษาสินเดิมของฝ่ายหญิงให้อยู่ในครอบครัวและคงความพันธมิตรของทั้งสองไว้ แน่นอนว่าผลประโยชน์ตกอยู่ที่คาโต้ มาควิสแห่งแกรนวิล ที่ต้องการทายาทโดยสายเลือดไว้สืบสกุล แต่ฟีบี้ไม่เคยคิดอยากจะแต่งงานเพื่อความเหมาะสม แม้ว่าเธอจะแอบหลงรักพี่เขยอยู่และถ้าคาโต้แสดงให้เธอเห็นสักนิดว่าสนใจเธออย่างผู้หญิงคนหนึ่ง คืนนี้เธอคงไม่แอบหนีไป เธอไม่อาจทนถูกบังคับให้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งชีวิตกับชายที่เธอรักจนคลั่งไค้ลแต่เป็นคนที่แทบจะไม่รับรู้เลยว่าเธอมีตัวตนอยู่ในโลกได้สำหรับคาโต้ การแต่งงานกับฟีบี้จะเป็นครั้งที่สี่ของเขาแล้วค่ะ หลังจากภรรยาสามคนแรกของเขาเสียชีวิตไปทั้งหมด เขาต้องการลูกชายที่เป็นสายเลือดของเขาเอง เพราะเขามีแต่ลูกสาวซึ่งไม่สามารถสืบทอดบรรดาศักดิ์และทรัพย์สินได้ ถ้าเขาไม่มีลูกชาย ทั้งคฤหาสน์และที่ดินของตระกูลก็อาจจะตกเป็นของลูกเลี้ยงซึ่งเป็นลูกชายติดมาจากภรรยาคนแรก ซึ่งเขารับไว้เป็นบุตรบุญธรรมตั้งแต่เป็นทารก แต่หลังจากผ่านมาหลายปีคาโต้ก็นึกเสียใจ เพราะไบรอัน มอร์ส เติบโตเป็นชายจอมเจ้าเล่ห์ที่ไม่น่าไว้ใจอย่างยิ่ง และในช่วงสถานการณ์ที่อันตรายในขณะนี้เขาอาจเพลี่ยงพล้ำเสียชีวิตได้ง่าย ๆ แล้วไบรอันก็จะกลายเป็นผู้นำตระกูลแกรนวิล ด้วยเหตุนี้จึงมีเพียงฟีบี้เท่านั้นที่จะแก้ปัญหาของเขาได้ คาโต้แน่ใจเช่นนั้น และการจับได้คาหนังคาเขาว่าฟีบี้กำลังหนีไปยิ่งตอกย้ำว่าเขาคิดถูกเมื่อการหนีไม่ใช่ทางออกของการแก้ปัญหาฟีบี้จึงวางแผนที่จะเรียกความสนใจจากเขา แต่จะด้วยวิธีไหนล่ะในเมื่อเธอไม่มีสิ่งใดที่เป็นคุณสมบัติใกล้เคียงกับภรรยาผู้สมบูรณ์แบบที่คาโต้เคยแต่งงานด้วยเลย แต่ด้วยความช่วยเหลือของปอร์เซีย (นางเอกเล่มหนึ่ง) มีเพียงวิธีเดียวที่ฟีบี้จะแสดงให้เขาเห็นว่าเธอรู้สึกยังไงและไม่ทำให้คาโต้นึกรังเกียจนั่นคือ สร้างความตื่นเต้นเร้าใจ สู่แรงกระตุ้นที่ต่อต้านไม่ได้แก่มาควิสแห่งแกรนวิล ผู้ซึ่งไม่เคยสูญเสียการควบคุมตัว
ในยุคนั้นถ้าภรรยาจะยั่วยวนสามีจะถูกมองว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะสมและเป็นเรื่องต้องห้ามด้วยซ้ำแต่เพราะความรักอย่างไม่มีเงื่อนไขของฟีบี้และอยากแสดงอะไรบางอย่างให้คาโต้ได้รู้และด้วยประโยคน่ารัก ๆ ประโยคนี้ ทำเอาคาโต้พูดไม่ออกไปเลย น.202
“ฉันรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง วิธีที่เราทำสิ่งนี้กันทุกคืน ฉันก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำคืออะไรแต่มันไม่ใช่การร่วมรัก และฉันต้องการการร่วมรัก ฉันก็ไม่รู้จะบอกเรื่องนั้นแก่คุณอย่างไร ดังนั้นฉันจึงแสดงให้คุณเห็น”
จริง ๆ แล้วคาแรคเตอร์นางเอกแนวย้อนยุคแบบฟีบี้เราก็อ่านเจอบ่อย ๆ นะคะแต่อาจเพราะทั้งเรื่องไม่มีอะไรให้รู้สึกถึงความตึงเครียดของทั้งคู่ คาโต้ก็ไม่ใช่พระเอกที่ออกแนวต่อต้านไปซะทุกเรื่อง เขาถึงกับรับรู้และยอมรับถึงการเปลี่ยนแปลงของฟีบี้ด้วยความอารมณ์ขันด้วยซ้ำ คาโต้เริ่มเรียนรู้ที่รักภรรยาของเขาเองมันเป็นความรู้สึกที่มาอย่างช้า ๆ และเป็นสิ่งที่เขาเคยต่อต้าน ทุกอย่างจึงลงตัวและสมบูรณ์แบบค่ะสำหรับเรื่องนี้
คะแนนความพอใจ 9/10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น