ก้าวย่างลง (หลุม) รัก
One Foot in the Grave
(The second book in the Night Huntress series)
เจนีน ฟรอสต์ เขียน
อรอิสรีย์ แปล สำนักพิมพ์นกฮูก แทบจะคว้าเล่มสองมาอ่านแบบทันทีทันใดเลยค่ะ เพราะในท้ายเล่มหนึ่งจบแบบนางเอก
เดินจากพระเอกด้วยเหตุผลที่เธอไม่อยากให้เอฟบีไอตามล่าเขา อีกทั้งแคทก็ยังไม่ สามารถพูดให้แม่ของเธอเข้าใจได้ว่าโบนส์ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่แม่เธอเกลียดกลัวแต่อย่างใด
คาแรคเตอร์ของแคทในเล่มหนึ่งเด่นชัดมากค่ะเรารู้ว่าแคทเป็นสาวยุคใหม่ที่หัว โบราณในเรื่องเพศมากอาจจะดูขัดแย้งกับความห้าวหาญของเธอนะคะแต่มันก็เป็นเสน่ห์
ในตัวแคทที่เราชอบค่ะ ส่วนหนุ่มโบนส์แวมไพร์อายุกว่าสองร้อยปีไม่ต้องสาธยายให้ มากความเลย โบนส์เป็นผู้ชายที่มีความเป็นสุภาพบุรุษมากเท่าที่จะเป็นได้ ถ้าเป็นเรื่อง
เกี่ยวกับแคท เป็นพระเอกที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และจะทำอย่างไร และเขาทำได้ดี ด้วยค่ะ เอาชนะ โหดเหี้ยม และอันตราย.... เป็นจุดแข็งของเขาล่ะ
เวลาผ่านมาสี่ปีแล้วนับแต่ที่แคท ครอว์ฟิลด์สาวลูกครึ่งแวมไพร์ กลายมาเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษ ทำงานให้กับรัฐบาลเพื่อกำจัดแวมไพร์ตัวร้าย เมื่อแคทได้รับคำสั่งให้ตามล่า เลียม แฟลนเนอรี
ซึ่งเป็นแวมไพร์ระดับมาสเตอร์ แวมไพร์ ที่มีอายุกว่าสองร้อยปีในข้อหามีส่วนพัวพันในการตาย ของลูกน้องเขาเอง การได้พบเลียมทำให้แคทได้รู้ว่าที่แท้แล้วเลียมก็คือเอียน คนที่เปลี่ยนโบนส์
เป็นแวมไพร์เมื่อปีค.ศ. 1788 นั่นเองทำให้แคทต้องไว้ชีวิตเอียนด้วยเหตุผลที่ว่าเธออาจจะทิ้งโบนส์มา แต่เธอก็ไม่อาจจะฆ่าคนที่เป็นผู้นำเขามาสู่ชีวิตของเธอได้
การที่แคทได้พบเอียนกลายเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องที่แคทสามารถค้นหาพ่อของเธอได้ค่ะ เมื่อแคทได้รับภาพถ่ายฆาตกรรมที่บ้านเก่าของเธอ โดยมีข้อความที่ทำให้แคทรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของ
เธอถูกเปิดเผยแล้ว แคทถูกตั้งค่าหัวและกำลังถูกตามล่าจ้างนักฆ่าเงินรางวัลและโบนส์เองก็เคย ได้รับสัญญาว่าจ้างนี้ค่ะแต่เขาจัดการฆ่าแวมไพร์ว่าจ้างนี้ซะเลย
เล่มสองกว่าพระเอก นางเอกจะได้พบกันก็เกือบ ๆ หน้าที่หนึ่งร้อยค่ะเมื่อเดนิสเพื่อนสนิทของแคทแต่งงานและโบนส์ได้มาปรากฏตัวในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าว แคทหลีกเลี่ยงโบนส์ซึ่งเป็นประเด็นที่เราไม่ชอบเท่าไหร่นักค่ะ เพราะเราเห็นด้วยกับคำพูดของโบนส์ที่ย้ำเตือนกับเธอมาตลอดที่ว่า
"มีคนอย่างดอนตามล่าเขามาตลอดชีวิต แต่โบนส์ก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ในขณะพวกนั้นตายไปแล้ว แม่ของแคทหรือดอนไม่ได้ทำอะไรให้โบนส์กลัว ลืมไปได้เลยว่าเขาจะเดินจากเธอไป โบนส์รอมานานแล้ว นานพอที่จะจัดการเรื่องนี้กับเธอ"
แคทฉลาดพอค่ะว่าโบนส์ไม่เคยขู่เขาหมายความตามนั้นทุกคำพูด แต่กระนั้นเธอก็ยังดื้อค่ะ เราอยากบอกว่าแคทในเล่มสองทำให้เราหงุดหงิดมากเลยเธอยังยืนยันว่าระหว่างเธอกับโบนส์ไปกันไม่ได้ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ในสิ่งที่โบนส์เป็นและแคทก็จะไม่เปลี่ยนในสิ่งที่เธอเป็น ต้องขอเล่ายาวเลยนะคะเพราะนี่คือประเด็นที่ทำให้ทั้งคู่มีปัญหากันอยู่จะพยายามไม่ spoil เล่มหนึ่งค่ะ (แต่แหม มันยากจัง อิอิ) ขอยกมาทั้งประโยคเลยนะคะ ไม่ยากตัดเพราะโบนส์พูดได้กินใจมาก ๆ
"ผมรู้ว่าคุณจากผมมาเพราะคุณคิดว่าคุณต้องปกป้องผม คิดว่าผมไม่สามารถจัดการกับอุปสวรรคที่ขวางหน้าเรา คุณก็เลยพยายามที่จะดำเนินชีวิตของคุณต่อไปเพราะคุณเชื่อว่ามันจะไม่มีวันเป็นไปได้ระหว่างเราแต่คุณก็เห็นแล้วว่า ผมไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปไได้เพราะผมรู้ว่าเรื่องราวของเรามันเป็นไปได้ ผมเฝ้าตามหาคุณทุกวัน ผมเศร้าใจที่ไม่มีคุณ คุณได้ลองทำในสิ่งที่คุณคิดแล้ว ครั้งนี้ขอให้เป็นคราวของผมบ้าง"
อ๊ากกก! ซึ้งมาก ๆ โบนส์ขอให้แคทเชื่อใจเขาค่ะ เขาบอกว่าเขาแกร่งพอที่จะรับกับอะไรก็ตามที่เป็นงานของเธอ แม่ของเธอ ถ้าแคทให้โอกาสเขา แล้วประเด็นที่โบนส์เป็นแวมไพร์ที่มีชีวิตอมตะในขณะที่แคทมีชีวิตที่แก่ชราล่ะ แคทบอกว่าโบนส์คงอยากจะเปลี่ยนแปลงเธอใช่ไหม และโบนส์คงจะโกรธเพราะแคทจะปฏิเสธแน่นอน
ปัญหานี้กลายเป็นเส้นผมบังภูเขาไปเลยเมื่อแคทได้ฟังคำตอบของโบนส์เจนีนให้ทางออกเรื่องนี้ง่าย ๆ ค่ะเลือดแวมไพร์ครึ่งหนึ่งในตัวของแคทนอกจากจะส่งผลให้เธอสุขภาพดี แข็งแรง แต่มันยังทำให้แคทไม่มีวันแก่ชราได้ด้วยในที่สุดอุปสรรคของทั้งคู่ดูจะลดน้อยลงแล้วนะคะ
แคทต้องปรับความสัมพันธ์เรื่องงานกับเรื่องโบนส์ให้ไปด้วยกันให้ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งแคทต้องเป็นตัวกลางระหว่างดอนกับโบนส์ เธอจะไม่มีวันกลับไปใช้ชีวิตอันว่างเปล่าเมื่อไม่มีโบนส์เพียงเพื่อจะให้ทุกคนรอบข้างเธอรู้สึกสบายใจอีกต่อไปแล้ว
ในขณะที่แคทกับโบนส์กลับมารักกันอีกครั้ง แคทยังคงถูกตามฆ่า โดยมือสังหารที่ได้รับคำสั่งเป็นพิเศษว่าควรจะยิงเธอที่หัวเท่านั้น ใครก็ตามที่จ้างมือปืนมาต้องรู้เป็นอย่างดีว่านั่นจะหยุดแคทได้ตลอดกาลแต่มันก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่โบนส์ค้นพบว่า ดอนรู้ดีว่าใครเป็นพ่อของแคท และดอนรู้จักแคทมาตลอดเวลาก่อนที่ชักนำเธอมาเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษเสียอีกโบนส์ใช้เรื่องนี้เป็นข้อต่อรองเพื่อจะเข้ามาสืบหาไส้ศึกในกองทัพด้วยค่ะฉลาดมากพระเอกของเรา โบนส์ทำให้ดอนยอมรับให้เขาเข้ามาช่วยฝึกลูกทีมของเขาด้วยซ้ำ
เล่มสองนี้ความเป็นสุภาพบุรุษของโบนส์ฉายชัดมากค่ะ โบนส์อาจเป็นชายที่ติดจะหยิ่งยโสมากไปสักหน่อย แต่ก็สามารถพึ่งพิงได้เมื่อเกิดปัญหา ผ่านผู้หญิงมาแล้วมากมายหลายศตวรรษที่มีแต่ความว่างเปล่า เขาไม่คิดว่าจะตกหลุมรักได้แต่เมื่อเขาได้พบแคทเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างที่จะให้ผู้อื่นได้มากกว่าการฆ่า
มีฉากหนึ่งที่เราชอบมากค่ะ อยากจะเล่าตั้งแต่เล่มหนึ่งแล้ว ไม่คิดว่าว่าในเล่มสองเจนีนยังคงใช้มุขนี้ซ้ำอีก เป็นฉากที่แคทได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้และมีวิธีเดียวที่โบนส์จะช่วยได้ก็คือการให้เธอดื่มเลือดของเขาค่ะ แต่มันเป็นการให้เลือดต่อหน้าสาธารณะนี่ซิคะ จะทำยังไงล่ะ โบนส์กัดกระพุ้งแก้มตัวเองให้เลือดไหลค่ะแล้วจูบปากแคท ให้เธอดื่มเลือดเขาค่ะ อืมห์ เป็นวิธีที่ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเลย จริง ๆ
คะแนนความพอใจ 8/10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น