เคยพูดบ่อยค่ะว่าเมื่อใดที่มีโอกาสจะได้อ่านหนังสือของนักเขียนใหม่ ๆ เราก็อยากจะลองเสมอ พูดได้ว่า ณ ปัจจุบันนี้คงมีเพียงสนพ.คริสตัลหรือสนพ. สมใจบุ๊คส์ที่ผลิตหนังสือนิยายแปลของนักเขียนที่เราไม่เคยอ่านแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผลงานของที่นี่เราก็ยังคงตัดสินใจเลือกซื้อด้วยความระมัดระวังภายใต้ข้อจำกัดของชื่อผู้แต่ง,พลอต, ชื่อผู้แปลค่ะ และจูลี่ เจมส์ คืออีกหนึ่งตัวเลือกที่เราซื้อเล่มนี้มาอ่าน
ลุ้นรักคู่ปรับเสน่หา (Practice Makes Perfect) / Julie James
สำนักพิมพ์ : คริสตัล ผู้แปล: นิชดา
แปดปีจากการแข่งขันกัน ทุ่มเททำงานอย่างหนัก ทั้ง เพย์ตัน เคนดัลล์และเจดี เจมส์สันก็คาดหวังว่าพวกเขาจะได้รับคัดเลือกให้เป็นหุ้นส่วนของบริษัทกฎหมายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดแห่งหนึ่งของชิคาโก แต่จะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ถูกประกาศชื่อ
เพย์ตัน และเจดี ทำงานที่บริษัทกฎหมายเดียวกันมาแปดปี พวกเขาต่างไม่ชอบขี้หน้ากันและกัน แต่ทั้งคู่เป็นมืออาชีพมากพอ พวกเขาประพฤติตัวด้วยความสุภาพต่อกัน เมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนร่วมงานคนอื่น แต่เมื่อมีโอกาสเจอกันตามลำพังทั้งคู่มักจิกกัดด้วยคำพูดแสบ ๆ เสมอ
นางเอกเรื่องนี้ถูกเลี้ยงดูจากแม่ที่เป็นนักเรียกร้องสิทธิสตรีและแอนตี้พวกทุนนิยมค่ะ เธอจึงมีอคติกับเจดี ในแง่ของความที่เขามาจากครอบครัวร่ำรวยที่มอบทุกสิ่งให้เขาได้ ในขณะที่เธอเป็นผู้หญิงที่ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
จุดเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์มาถึงในวันหนึ่ง ถึงแม้จะอยู่บริษัทเดียวกันแต่งานของพวกเขาไม่เกี่ยวข้องกันเลยจนกระทั่งบัดนี้ เมื่อได้ถูกมอบหมายให้ทำงานร่วมกันในคดีหนึ่ง ทั้งเพย์ตันและเจดีต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน ร่วมใจกัน เสนอภาพลักษณ์ของความกลมเกลียวซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เธอและเขามี ความสนุกของเรื่องอยู่ตรงประเด็นนี้ล่ะ
เราค่อนข้างประหลาดใจค่ะว่าถึงแม้จะเป็นนิยายแนวคอนเทมฯ แต่ก็ไม่มีอะไรที่เดาได้เลยสำหรับเรื่องนี้ ใครล่ะจะคิดว่าจะได้เห็นฉากที่ทนายความชั้นยอด และมืออาชีพ อย่างเพย์ตันแกล้งทำกาแฟหกรดเสื้อสูทราคาแพงของเจดีในขณะที่เขากำลังสวมเพื่อไปว่าคดีในศาล(นางเอกรู้ดีว่าพระเอกต้องเนี้ยบอยู่เสมอ) และเจดีก็แก้แค้นเธอกลับได้แสบสันต์กว่าด้วยการหั่นส้นรองเท้าเธอและติดกาวไว้เพียงบาง ๆ ทำให้เธออับอายและเกือบโป๊ต่อหน้าคณะลูกขุนและผู้พิพากษาในศาล
หลังจากอ่านจบ เราก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะติดตามหนังสือเล่มต่อไปของเธอค่ะ อย่างแรกเลยจูลี่ทำให้เราแปลกใจค่ะว่า เรื่องนี้เป็นแนวรักร่วมสมัยปนคอมเมอดี้ (จากปกหลัง เราเดาผิด) สอง...ตอนอ่านเราไม่คิดว่าพระนางเป็นศัตรูกันเลยค่ะ นั่นเพราะเมื่อรู้ว่าได้ทำหรือพูดบางอย่างให้อีกฝ่ายเจ็บปวดและอับอายทั้งคู่จะรู้สึกผิดและมุ่งมั่นที่จะร้องขอการให้อภัย (อย่างมีชั้นเชิงนิด ๆ ) ซึ่งดูน่ารักดีสำหรับเรา สาม.....ทั้งเพย์ตันและเจดี เป็นตัวแทนของหนุ่มสาวสังคมเมืองในวัยทำงานซึ่งค่อนข้างใกล้ตัวเรา ทำให้ง่ายที่จะเข้าใจค่ะ สุดท้ายก็คงแนะนำให้อ่านกันนะคะ แล้วคุณจะหัวเราะและลุ้นไปกับทั้งคู่ว่าใครจะได้เป็นหุ้นส่วน สำหรับสำนวนแปลก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ
คะแนนความพอใจ 7/10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น